28.8.13

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΑΛΑΦΡΟΪΣΚΙΩΤΟ" ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ




ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ


Από την ποιητική συλλογή «ΑΛΑΦΡΟΪΣΚΙΩΤΟΣ»


ΓΥΡΙΣΜΟΣ

Ύπνος ιερός, λιονταρίσιος,
του γυρισμού, στη μεγάλη
της αμμουδιάς απλωσιά·
στην καρδιά μου
τα βλέφαρά μου κλεισμένα·
και λάμπει ωσάν ήλιος βαθιά μου.

Βοή του πελάου πλημμυρίζει
τις φλέβες μου·
απάνω μου τρίζει
σα μυλολίθαρο ο ήλιος·
γεμάτες χτυπάει τις φτερούγες ο αγέρας·
αγκομαχάει το άφαντο αξόνι·
δε μου ακούγεται η τρίσβαθη ανάσα·
γαληνεύει, ως στον άμμο, βαθιά μου
και απλώνεται η θάλασσα πάσα –
σε ψηλοθόλωτο κύμα
την υψώνει το απέραντο χάδι·
ποτίζουν τα σπλάχνα
τα ολόδροσα φύκια,
ραντίζει τα διάφωτη η άχνα
του αφρού που ξεσπάει στα χαλίκια·
πέρα σβήνει το σύφυλλο βούισμα
οπού ξέχειλο αχούν τα τζιτζίκια·
μια βοή φτάνει απόμακρα –
και άξαφνα,
σαν πανί το σκαρμό που έχει φύγει,
χτυπάει· είν' ο αγέρας που σίμωσε,
είναι ο ήλιος που δει μπρος στα μάτια μου,
και ο αγνός, όχι ξένα, τα βλέφαρα
στην υπέρλευκην όψη του ανοίγει.
Πετιώμαι απάνω· η αλαφρότη μου
είναι ίσια με τη δύναμή μου.
Λάμπει το μέτωπό μου ολόδροσο,
στο βασίλεμα σειέται ανοιξάτικο
βαθιά το κορμί μου.
Βλέπω γύρα. Το Ιόνιο,
και η ελεύτερη γη μου!



ΡΩΤΗΜΑ

Θύρα σιωπηλή των Ηλύσιων
εσέ άνοιξα πρώτη; Τριγύρω
βασιλεύουν αχνόφωτοι οι κάμποι –
στη γαλήνην ολόφωτος νάμπει
ήρτε ο νους μου.
Ποιά νέαν ωραιότη θ’ αστράψεις
στην όψη μου;

Μέσα, στον ακοίμητο αιθέρα,
η βαθιά γνωριμιά μου ν’ ανάψει
τη νέαν αβασίλευτη μέρα;
Να, ο χιτώνας μου λάμπει,
γυαλίζει σαν του άμμου το κρίνο –
μιαν απόγειαν αγνότη φυσάει.
Κυβερνάω στην απάρθενην έρημο
μια αρετή και μια νιότη.
Γαληνά λάμπουν όλα,
πολύβοα. Σε όλα
δράμει φως. Και η ψυχή μου θαμάζει
τα γνώριμα μύρα,
βαθιά τα δοξάζει.

Σα να πέρασα
το στερνό του Οδυσσέα ταξίδι,
όλα τ’ άφηκα πίσω μου
πως αφήνει ένα ντύμα το φίδι.

Κι ως ο θάνατος όξω απ’ τα πέλαγα
αλαφρός που του ετάχτηκε,
κλήρα –
ένα αργό ηλιοβασίλεμα
θα έχει μείνει σ’ εμέ,
που τον τρίσβαθον
οπού ανάσανε αγέρα έχω γύρα.




ΑΚΟΥΣΜΑ

«Όχι, δεν είν’ ο θάνατος·
το τάμα εσύ δεν τόσωσες·
πού είναι ο μακάριος ο λαός σου γύρα;

Νέα σάρκα ντύνει σου τα κόκαλα,
περνάει σα φως
και βλέπει το μελούδι,
ζώνει ένα φίδι τα νεφρά σου, η φρόνηση·
λάμπει χρυσό στην όψη σου ένα χνούδι.

Κρύο σούναι κι όλο ελεύτερο το μέτωπο,
ξένο δε σου εχαράκωσε
στεφάνι το κεφάλι.
Του οχτρού σου ο μάταιος λογισμός,
κι’ από σφεντόνα αν έρχεται,
κρούει αμάλαγο ατσάλι.»

Την προφητείαν ο ήλιος βασιλεύοντας
μόδωκε. Με αλαφρό στα χείλη
της Οδύσσειας το στίχο,
και βαθιά
τη θεοτική της γνώμη,
δίπλα από σένα πρώτα,
Ιόνιο, κ’ ύστερα
αγνάντεψα ποιοί διάπλατοι
φεύγουν στην τόλμη δρόμοι.



Ο ΒΑΘΥΣ ΛΟΓΟΣ

K’ ένας απ’ όλους μού έφεξε
κι ακόμα φέγγει λόγος. Και η ψυχή μου
στην πλάση μέσα τον αλήθεψε –
και, νάμπει
στο νόημα, σύγκορμη και πριν, ακέρια εστάθη.

Ως ένα στύλο ένας σεισμός,
τη ζύγιασε, την έστησε,
σαν κυπαρίσσι ρίζες άδραξε απ’ τα βάθη.

K’ ήταν ο λόγος του Οδυσσέα
στου τραγωδού το νου,
που τρίσβαθα
του ραψωδού τού εμίλει η αρμονία
μπρος στο γιγάντιο πόνο του Αίαντα
και την ιερή μανία.

Και πιο μεστά,
σα να μου αλάφρωνε
φλέβα νερού αγερόλαμπρου
τη δέντρινη κορμοστασιά μου,
ανέβηκε άδιψα,
αλαφρά τη φυλλωσιά μου,
μ’ έθρεψε το αλαφρό νερό
και το αλαφρό το χώμα,
και ίσια
η Bούλησή μου απάνω υψώθηκε,
σαν τα μεστά, τα εφτάψηλα,
με τα κυπαρισσόμηλα
γεμάτα κυπαρίσσια!

«Eίδωλα είμαστε και ίσκιοι.»
Το λόγο, που αχνίζει την πράξη,
για νύχτες, για μέρες,
ψηλά στα βουνά,
όπου απάτητοι δρόμοι,
στον βαθιόν ελαιώνα
που οι άγραφοι νόμοι
πάντα αστράφταν μπροστά μου,
τον έφερα. H τρίσβαθη γνώμη
τώρα αντρίζει βαθιά τα ήπατά μου.

Ανέβηκα – φίλος
ανήφορων – όλες
τις κορφές που αγναντεύουν τα πέλαγα,
γαληνή άγγιξε όλα η ορμή μου,
το γεράκι που επέρνα,
το σύννεφο στον αγέρα,
το διάστημα
που είχε ζώσει βαθιά το κορμί μου.
Πόσο φως εποτίστηκεν
η κρυφή δύναμή μου!

Και όχι καύχημα ανίερο –
σε πηγές δαφνοσκέπαστες
ήπια εγώ, και στη στέρνα –
τη ματιά και τη ράχη μου,
λαιμός βέβαιος –
και βέβαιο
το ποδάρι εκυβέρνα.
Και είπα, όλα γύρω βλέποντας·
«Nησί,
αβασίλευτη στο πέλαο δόξα,
ω ριζωμένο
στο πολύβοο διάστημα,
και στου Ομήρου το στίχο
λουσμένο,
βυθισμένο στον ύμνο!

Δάσο όλο δρυ, στην κορφή σου,
σιδερόχορδη ανάβρα
που αχνίσαν τα σπλάχνα μου απάνω
ολοκαύτωμα θείο,
και η άκρη σου τρέμει σα φύλλο,
μέσα βροντάει ο Λευκάτας,
μαζώνεται η μπόρα,
ξεσπάει μέσ’ στο θείον ελαιώνα,
τρικυμίζει το πέλαο,
νησί μου,
άλλη θροφή από τη θροφή μου
δε θα βρω,
απ’ την ψυχή μου άλλη ψυχή,
άλλο κορμί από το κορμί μου.

Αλλού οι ναοί και αλλού οι θεοί.
Μου αστράφτει γύρω των ηρώων η μοίρα.
Τη μοναξιά στη δύναμή μου υπόταξες –
της γλαυκομάτας η έγνια μού είναι κλήρα!

Του νου το νόμο στα βουνά,
στον κάμπο, ολούθε βρήκες.
Να, η αγριλίδα ξεπηδάει
κλαδιά για όλες τις άγνωρες
και τις μεγάλες νίκες!»



Από το βιβλίο: Άγγελος Σικελιανός, «Αντίδωρο», δεύτερη έκδοση, Εκδόσεις Γαλαξία, Αθήνα 1967, σελ. 9-14.


Για τη σχέση του Σικελιανού με τον Ολυμπιακό βλ. εδώ.

26.8.13

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΠΑΖΙΝΑ


Σήμερα το απόγευμα αποχαιρετήσαμε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών τον αγαπημένο μας φίλο Ηλία Μπαζίνα. Σε άλλη ανάρτηση, σε λίγο καιρό, θα γράψω μερικά προσωπικά λόγια για τον εκλιπόντα.  Όσοι είχαμε την τύχη να μας περιβάλλει με τη φιλία του θα τον θυμόμαστε πάντα, ακριβώς για την σπάνια τύχη που μας χάρισε να είμαστε φίλοι του και κοινωνοί της παιδείας του.
Ήμουν από τους ελάχιστους που εγνώριζαν την ασθένεια του Ηλία και τη σοβαρότητά της. Δύο φίλοι του, οι σύγγαυροι ΧΚ και ΘΑΠ, τον συνέτρεχαν αδιαλείπτως στις δύσκολες στιγμές που πέρασε κατά το τελευταίο έτος. Ο Ηλίας μού είχε τονίσει κατ' επανάληψη το πόσο ευγνωμοσύνη τούς είχε για όλα. Επίτηδες γράφω μόνο τα αρχικά τους - υποθέτω ότι οι ίδιοι δεν το θέλουν ούτε καν αυτό, αλλά πώς να μην το πω, όταν θυμάμαι με πόση αγάπη μιλούσε γι' αυτούς ο φίλος μας;... Μου έλεγε με έμφαση και επί λέξει ότι μόνο πραγματικοί ολυμπιακοί κάνουν τέτοιες θυσίες.
Ο Ηλίας πίστευε ακράδαντα και με κάθε ευκαιρία επαναλάμβανε ότι το "εγχείρημα" των Θρησκευόμενων Κόκκινων Επιστημόνων συνιστούσε ιδέα πρωτοποριακή παγκοσμίως και ότι ταίριαζε απόλυτα στον χαρακτήρα του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς.
Στην κηδεία ήρθε κόσμος πολύς. Χτυπητές κάποιες "συλλογικές" απουσίες - δεν πειράζει, με το "ζόρι" δεν έχει νόημα να πας πουθενά. Εξ άλλου, όταν πηγαίνεις κάπου, όπου ο -για να το πούμε κομψά- "υπέρ ου" δεν σε βλέπει, το κάνεις μόνο και μόνο, επειδή το θέλεις εσύ... επειδή το έχεις ανάγκη εσύ. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν (ξεχνώντας τον στην αναφορά μου), γι' αυτό και δεν θα αναφερθώ σε ονόματα παραστάντων. Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω την παρουσία του Αριστείδη Καμάρα και του Αντώνη Αντωνιάδη: μεγάλοι παίχτες, μεγάλοι αντίπαλοι, μεγάλοι άνθρωποι αμφότεροι - γι' αυτό και οι "ιστορικές" φωτογραφίες τους...



Κι επειδή στον Ηλία άρεσε πολύ η ναπολιτάνικη καντσονέττα, αναρτώ ένα βίντεο που του είχα αφιερώσει και το έχω ανεβάσει στο γιουτιούμπ: το "Κόκκινο φεγγάρι" - "Luna rossa" με τον Ρομπέρτο Μούρολο:

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΦΠ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΠΑΖΙΝΑ


Ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. θρηνεί την απώλεια ενός εκλεκτού μέλους του, του Ηλία Μπαζίνα. Μια απώλεια σημαντική, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά συνολικά για τον ελληνικό αθλητισμό.
Με την πολυετή παρουσία του στο χώρο του αθλητισμού, ως παράγοντας και ως δημοσιογράφος, ο Ηλίας Μπαζίνας δίδαξε ποιότητα και ήθος που σπανίζουν, κατακτώντας την εκτίμηση και το σεβασμό όλων των φιλάθλων και παραγόντων του χώρου.
Με τις βαθιές γνώσεις και την πάντα ψύχραιμη και διεισδυτική σκέψη του υπηρέτησε το καλό και αγνό πρόσωπο του αθλητισμού και αποτέλεσε πρότυπο για πολλούς. Ο Ολυμπιακός του οφείλει πολλά όχι μόνο για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη και τις επιτυχίες πολλών αγωνιστικών τμημάτων, αλλά και γιατί ήταν από εκείνους που με το δικό του ξεχωριστό τρόπο περιέγραψε και ανέδειξε τις καταβολές και το ιστορικό αποτύπωμα του Συνδέσμου μας. Στην οικογένεια του Ηλία Μπαζίνα εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΠΑΖΙΝΑ


Το έμαθα από το βράδυ της Πέμπτης το άσχημο νέο: ο Ηλίας Μπαζίνας εξεμέτρησε το ζην. Εκεί όπου βρισκόμουν δεν είχα πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ανέβηκα στην Αθήνα για την κηδεία του, σήμερα το μεσημέρι στις 15.00' στο Α΄ Νεκροταφείο.
Περισσότερα δεν χρειάζονται. Ό,τι και αν πεις για τον Ηλία είναι λίγο. Γι' αυτό αφήνω για άλλη στιγμή να γράψω λίγα λόγια για τον φίλο μου. Σήμερα δεν θα πω τίποτε άλλο, παρά μόνο ότι δεν είναι πια ανάμεσά μας ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας homo universalis.














19.8.13

ΑΕΛ ΚΑΛΛΟΝΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-1


 

ΑΕΛ ΚΑΛΛΟΝΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-1

Με γκολ του Γιάννη Μανιάτη στο 61΄. Φάσεις από τον αγώνα εδώ.

18.8.13

ΓΤΜΚΓ



Όλο το γέλιο από το 1.42 και μετά

13.8.13

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1975


Ο Μίκης Θεοδωράκης διευθύνει τη συναυλία που δόθηκε στις 13 Αυγούστου 1975 στο Στάδιο Καραϊσκάκη με το «Canto General» του Πάμπλο Νερούδα, αφιερωμένη στα θύματα της χιλιανής δικτατορίας. Αριστερά του ο Πέτρος Πανδής και (με γυρισμένη την πλάτη) ο Μάνος Κατράκης

ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1969


Του Κώστα Μυλωνά


ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ (1939-1969)

Ήταν καλλιτέχνης της μπάλας. Ένα ταλέντο μοναδικό, που ξεσήκωνε τον κόσμο με τις ενέργειες του. Ψηλός, με μεγάλο διασκελισμό, αέρινος, ταχύς και πάνω απ΄ όλα απρόβλεπτος. Χαρισματικός σκόρερ και ψυχούλα... Ο λόγος για τον Αριστείδη Παπάζογλου, που πήγε στον Ολυμπιακό παιδάκι και πέτυχε να γίνει βασικός δίπλα στους Σιδέρη, Μπέμπη, Πολυχρονίου, Στεφανάκο, Θεοδωρίδη και αργότερα μέλος της καλύτερης πεντάδας -ίσως- όλων των εποχών μαζί με τους Βασιλείου, Σιδέρη, Γιούτσο και Μποτίνο.
Ο Αριστείδης Παπάζογλου, έφυγε νέος από τη ζωή, κτυπημένος από την επάρατη νόσο. Γεννήθηκε το 1939 στον Ρέντη και από μικρός γράφτηκε στην Α.Ε. Ρέντη. Εκεί τον είδαν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού και τον απέκτησαν έναντι 2.000 δρχ. Αμέσως εντάχθηκε στην εφηβική ομάδα, αλλά δεν άργησε να περάσει στους μεγάλους. Το πρώτο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας την περίοδο 1959-60 ήταν και το πρώτο για τον σπουδαίο αυτόν ποδοσφαιριστή. Ο μεγάλος Ούγγρος τεχνικός ΚέμενιΤίμπορ είχε ξεχωρίσει το ταλέντο του και τον προώθησα στην πρώτη ομάδα, αλλά στην συνέχεια  ο Γιουγκοσλάβος Τζίνα Σιμονόφσκι, κάπου τον αδίκησε, βάζοντας τον στο περιθώριο. Κάτι που επηρέασε τον ευαίσθητο παίκτη, αλλά με την συμπαράσταση των συμπαικτών του, πέτυχε να επανέλθει και να δείξει τα απεριόριστα προσόντα του.
Αν θέλαμε να τον παρομοιάσουμε σε στυλ με κάποιον παίκτη, αυτός είναι μόνο ο μεγάλος Γιόχαν Κρόϊφ! Ναι μόνο με τον Ολλανδό άσο παρομοιάζεται ο αέρινος Αριστείδης. Όμως η τύχη δεν ήταν μαζί του. Από μικρός πάθαινε κρίσεις και έπεφτε κάτω για να ξανασηκώνεται και να συνεχίζει. Όλα αυτά έως το 1967, που του εκδηλώθηκε η παλιαρρώστια και ξεκίνησε η άνιση μάχη της καταπολέμησης της.
Ο Ιταλός Μπρούνο Βάλε ήταν ο προπονητής που έδωσε πρώτος φανέλα βασικού στον Αριστείδη. Ήταν το 1959 και ο Αριστείδης μόλις 20 ετών. Απο εκεί και πέρα η πρόοδος του ήταν συνεχώς ανοδική. Ο μοναδικός Μάρτον Μπούκοβι τον αξιοποίησε απόλυτα, βλέποντας τα τεράστια προσόντα του, αλλά στο δεύτερο πρωτάθλημα της περιόδο 1966-1967 καταβεβλημένος από την ασθένεια του αγωνίστηκε μόνο σε ένα παιχνίδι, ενώ την περίοδο 1967-68 και μετά από σύντομη θεραπεία, επανήλθε και πρόλαβε και έπαιξε σε 2 φιλικούς αγώνες προετοιμασίας. Ο τελευταίος του αγώνας με τη φανέλα του Ολυμπιακού ήταν στις 13 Αυγούστου 1967 στο στάδιο Καραϊσκάκη κατά της ΑΕΚ Φαλήρου. Ο Ολυμπιακός επικράτησε σ’ εκείνο τον αγώνα με 12-0 και ο Αριστείδης σημείωσε 3 γκολ. Ήταν τα τελευταία στην σύντομη καριέρα του.
Η ειρωνία της τύχης ήθελε τον Αριστείδη να φεύγει από τη ζωή την πρώτη ώρα της 13ης Αυγούστου 1969. Ακριβώς δύο χρόνια μετά το τελευταίο αγώνα του με τη φανέλα του αγαπημένου του Ολυμπιακού...



Ο Αριστείδης Παπάζογλου πρόλαβε και αγωνίστηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού σε 323 αγώνες σημειώνοντας 220 γκολ. Πιο αναλυτικά αγωνίστηκε σε 132 αγώνες πρωταθλήματος με 71 γκολ. Ακόμη έπαιξε σε 160 φιλικούς αγώνες σημειώνοντας 128 γκολ, σε 18 αγώνες Κυπέλλου Ελλάδας με 23 γκολ (!) και σε 8 ματς Κυπέλλων Ευρώπης επιτυγχάνοντας 3 γκολ.

11.8.13

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΝΑΙ (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ) ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ






Ο Ολυμπιακός κατέκτησε στην Κολύμβηση το 54ο πρωτάθλημά του, και δη το 18ο συνεχόμενο, και μάλιστα μια μέρα προτού λήξουν οι αγώνες! Γι' αυτό

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

10.8.13

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 1962-1963



ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 3-2

Με δύο γκολ του Γιώργου Σιδέρη και ένα του Παύλου Γρηγοριάδη.

Και εδώ.

9.8.13

ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΒΗΣΩ ΤΑ ΠΑΛΙΑ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ


ΕΙΠΑ ΝΑ ΣΒΗΣΩ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Είπα να σβήσω τα παλιά
να κλείσω τα τεφτέρια
και σαν δυό φίλοι καρδιακοί
να δώσουμε τα χέρια

Πάνω στην κρύα σου καρδιά
χωρίς καιρό να χάσω
έριξα πάλι μια ζαριά
κι έφερα δύο κι άσο

Όπου φυσάει ο βοριάς
σε παίρνει και σε πάει
είσαι γυναίκα μιας βραδιάς
ψεύτικα π’ αγαπάει



Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης.
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας.

8.8.13

ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ!


















Είμασταν στον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με την Άντερλεχτ. Όλοι θυμηθήκαμε τον αλήτη Παλοτάι, και μερικοί, για να (τον) ξεχάσουν, το ρίξανε στη μάσα. Πάντα τέτοια, σύγγαυροι!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΑΝΤΕΡΛΕΧΤ 1-0




Συμπαθητική εμφάνιση στο πρώτο μισό του πρώτου ημιχρόνου. Το γκολ ο Δημήτρης Σιόβας στο 15΄. Πάρα πολύ καλή η εμφάνιση του Βάις και του Κάμπελ. Επί τέλους μια ήρεμη παρουσία στο κέντρο: ο Αλεχάνδρο Τσόρρι Ντομίνγκες! Ανέτοιμος ο Σαβιόλα, αλλά τη μπάλλα, αν την ξέρεις, δεν την... ξεχνάς!

6.8.13

ΚΡΥΟΛΟΓΗΣΑΜΕ...


Διαβάζουμε σε αθλητικό ιστότοπο:



SUPERLEAGUE | ΦΙΛΙΚΟ

Υπό του μηδενός μέσα στη ζέστη!

Άρης και Βέροια αναδείχθηκαν ισόπαλοι χωρίς τέρματα (0-0) στο "Κλεάνθης Βικελίδης" σε ένα κακό από πλευράς θεάματος φιλικό προετοιμασίας. 

************

Κρυολογήσανε και τα ελληνικά με αυτόν τον παλιόκαιρο!

Υπό το μηδέν, παιδί μου.

(Ναι, είναι δύσκολα τα γαμημένα τα ελληνικά...)

3.8.13

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ


ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

1.8.13

ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Η ΙΩΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ


ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ

Το βράδυ σα πυκνώσει την πιο καλή ωρίτσα
περνούνε τον κατήφορο τα όμορφα κορίτσια,
ε ρε τι γυναικομάνι, γύρω-γύρω στο λιμάνι
ε ρε τι γυναικομάνι, κάτω στο Πασαλιμάνι.

Βαράνε τα κορίτσια την ίδια πάντα βιόλα
και βρίσκουνε τ’ αγόρια τους και πίνουνε απ’ όλα,
κι ύστερα ποτήρια σπάνε και στη Φρεαττύδα πάνε
βάρκα εδώ έλα βαρκάρη, πάμε τσάρκα με φεγγάρι.

Κι εκεί που ξημερώνει η μια κρατάει τιμόνι
η άλλη νανουρίζεται τραβά κουπί και λιώνει,
έγια μόλα, έγια λέσα, στο Πασαλιμάνι μέσα
έγια μόλα, έγια λέσα, στο Πασαλιμάνι μέσα.