22.12.12

ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ




ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Αυτά τα λόγια μην τα πεις στους άλλους, – κρύφ’ τα·
θα ξεκρεμάσουν την εικόνα σου
απ’ τον ασβεστωμένο τοίχο του κρυφού σχολιού
(αυτήν, τουλάχιστον, κάποια πρωινά της άνοιξης
τη φώτιζε για λίγο ο ήλιος· έλαμπε το τζάμι·
την είδες κάποτε – δε σού ’μοιαζε πολύ – σ’ άρεσε·)
κρύφ’ τα, λοιπόν, σου λέω· – θα την ξεκρεμάσουν
και μήτε τ’ άδειο καρφί δε θα μείνει στον τοίχο
ελευθερώνοντας τη θέση του άδειου· –
μιάν άλλη εικόνα θα κρεμάσουν, ενός άλλου,
πιο ενδοτικού, πιο αθώου, πιο υποκριτικού,
ίσως πιο ανθρώπου δηλαδή –
στα σίγουρα, πολύ πιο ανθρώπου.



Από την ποιητική συλλογή «Διάδρομος και σκάλα» (1970).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Ι΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 216.

Δεν υπάρχουν σχόλια: