7.2.12

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, Η ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ


Μετά την ολοκλήρωση διαπραγμάτευσης με την τρόικα και πριν την αναχώρησή του για τη σύσκεψη με τον πρωθυπουργό, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε τα εξής: (Το κείμενο στις μπλε παρενθέσεις είναι το σχόλιό μου στα όσα δήλωσε ο κ. Βενιζέλος.)

Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα για το νέο πρόγραμμα συνεχίζονται και είναι προφανές ότι ασκείται πολύ μεγάλη πίεση απέναντι στη χώρα, ασκείται πολύ μεγάλη πίεση στον ελληνικό λαό, στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα δραματικό και οξύ δίλημμα. (Εδώ νομίζει ότι βγάζει λόγο από μπαλκόνι.)
Διότι η σωτηρία της χώρας, η παραμονή της στο ευρώ, το PSI, η οριστικοποίηση της νέας δανειακής σύμβασης και η λήψη των χρημάτων που είναι ζωτικής σημασίας για τη σωτηρία της Ελλάδας, συνεπάγεται ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό κόστος, συνεπάγεται θυσίες. (Εξακολουθεί να νομίζει ότι βγάζει λόγο από μπαλκόνι.)
Από την άλλη μεριά, η αποτυχία των διαπραγματεύσεων, η αποτυχία του προγράμματος, η χρεοκοπία της χώρας, συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερες θυσίες.
Και δυστυχώς, αντί να δούμε αυτό το τραγικό δίλημμα κατάματα (Σκίζει από ελληνοπρέπεια ο λόγος του) και να μιλήσουμε με ειλικρίνεια, με εθνική ενότητα, να καταλάβουμε τί έχει συμβεί τις τελευταίες πολλές δεκαετίες στη χώρα μας (ΑΥΤΟΣ δεν ήταν εκεί;), γιατί φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση, σε μια κατάσταση που προσβάλει την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού, είναι πάρα πολλοί αυτοί, οι οποίοι ξοδεύουν τις δυνάμεις τους σε μια συμβατική, ξεπερασμένη κομματική αντιπαράθεση, γεμάτη μικρότητες, σα να μην έχει συμβεί τίποτα, σα να είμαστε στο 2009 ή στο 1999. Δυστυχώς, είμαστε αλλού και δεν λέμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. (Εννοεί τους... άλλους!!!)
Κάποιοι πιστεύουν ότι συζητώντας μεταξύ μας οι Έλληνες, τα πολιτικά κόμματα, οι αρχηγοί των κομμάτων με τον Πρωθυπουργό που τα ίδια τα κόμματα διάλεξαν και στηρίζουν στη Βουλή, διαπραγματευόμαστε. Όχι! Δεν διαπραγματευόμαστε όταν μιλάμε μεταξύ μας. (Τον ξέσκισε τον Καρτέσιο!)
Κανείς δεν είναι πιο σκληρός από τον άλλον. (...!!!) Κανείς δεν είναι πιο φιλολαϊκός από τον άλλον. Δεν υπάρχει -πιστεύω- ένας που να θέλει να περιορίσει μισθούς και συντάξεις, που να θέλει να περιορίσει το επίπεδο ζωής των Ελλήνων. Και ψεύδεται όποιος ισχυρίζεται ότι έχει μεγαλύτερες ευαισθησίες ή αγωνίζεται εδώ, εσωτερικά, μόνος του. (Εδώ ούτε ο ίδιος γνωρίζει τί λέει.)
Ο αγώνας και η διαπραγμάτευση γίνεται όταν συναντάμε τους εντεταλμένους εκπροσώπους των εταίρων μας και των διεθνών οργανισμών που μετέχουν στην τρόικα. (Αν δεν μπορεί, γιατί δεν απαλλάσσει τους άλλους από την εν γένει οχληρή παρουσία του;) Η διαπραγμάτευση γίνεται όταν αντιμετωπίζεις τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, τη διεθνή κοινή γνώμη, τις κυβερνήσεις και τα Κοινοβούλια άλλων χωρών που στηρίζουν την Ελλάδα και θέλουν να βλέπουν να γίνονται στην Ελλάδα αυτά που γίνονται στον δικό τους τόπο ή κατά τη δική τους αντίληψη. (Μπάχαλο στο ρινγκ της καρτεσιανής λογικής - Τί λέει ο άνθρωπος!)
Λοιπόν, δυστυχώς, πρέπει να σας πω ότι είναι τόσο σκληρή η διαπραγμάτευση που κλείνουμε συνεχώς μέτωπα και τα μέτωπα ανοίγουν σε άλλα σημεία. Είναι μια Λερναία Ύδρα. Και επειδή κανείς δεν είναι Ηρακλής από μόνος του για να αντιμετωπίσει τη Λερναία Ύδρα πρέπει όλοι μαζί, χωρίς μικρότητες και χωρίς εξυπνακισμούς, να δώσουμε αυτή τη μάχη, να πείσουμε τους Έλληνες, να τους δώσουμε την εικόνα όλου του σχεδίου και να προχωρήσουμε προς τη λύση που έχουμε επιλέξει (ΕΜΕΙΣ;), που είναι να μείνουμε στο ευρώ, να μείνουμε στην Ευρώπη και να αγωνιστούμε να ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος. (Εντελώς χαμένο το νήμα της όποιας λογικής αλληλουχίας.)
Έχουμε όλοι -ο καθένας βέβαια κατά το μέτρο της ιδιότητας που έχει, γιατί είναι άλλο να ασκείς εξουσία και άλλο να υφίστασαι την εξουσία (Τί λέει; Τί εννοεί;)- εθνικά μια ιστορική ευθύνη γιατί φτάσαμε στο σημείο αυτό. (Αι, ρε βούρδουλας!!!)
Και πρέπει να ξανακερδίσουμε την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της χώρας μας. (Δηλαδή τις έχουμε χάσει τελικά;) Θέλει πολλή δουλειά, θέλει μεγάλη προσπάθεια, θέλει επιμονή για να ξαναγίνουμε υπερήφανοι. (Τώρα, δηλαδή, είμαστε ταπεινωμένοι;)

Δεν υπάρχουν σχόλια: