30.4.07

ΥΠΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΟΝΔΥΛΗ ΡΗΘΕΝ





Η σύγχρονη Ελλάδα είναι ένα αποχωρητήριο χτισμένο από Φιλέλληνες πάνω στα ερείπια ενός αρχαίου ναού.



Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης, που είναι και δικός μας, γαύρος Ολυμπιακός.
Η φωτογραφική παρέμβαση δείχνει όχι μόνο το τί είναι, αλλά και το προς τα πού πέφτει η σύχρονη Ελλάδα.
Ευχαριστίες στον Γιώργο Μίχο από το σάιτ του οποίου "ξεσήκωσα" τον στοχασμό του Παναγιώτη Κονδύλη.
(Αλήθεια, Μίχο, τί ομάδα είσαι;)

28.4.07

ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 2002





ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 14-10

Ελέγχοντας το ματς σε όλη του τη διάρκεια ο Θρύλος νίκησε άνετα την Μπαρτσελόνα με 14-10, αποτέλεσμα που, σε συνδυασμό με την ήττα της Μαρσέιγ από τη Γιουγκ, έστειλε την ομάδα μας στους "οκτώ" του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Τα γκολ πέτυχαν οι: Σάντα 4, Χατζηθεοδώρου 3, Ντόσκας 1, Αφρουδάκης 2, Κομάντινα 3, Σχίζας 1. Τώρα περιμένουμε να κληρωθούμε με μία από τις Χόνβεντ, Προ Ρέκο και Παρτιζάν. Ξαναζούμε, σύγγαυροι, τις γλυκιές ημέρες του 2002, όταν κατακτήσαμε το Κύπελλο Πρωταθλητριών και το Σούπερ Κύπελλο στην Ευρώπη.

Ναι, αυτοί οι παιχταράδες Ε Ι Ν Α Ι Ολυμπιακός!

27.4.07

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ




Αι, αφού το λέει στο "ΦΩΣ" ο κ. Σάκης Τσιώλης, προπονητής του πρωτοπόρου στη Β΄ Εθνική Λεβαδειακού, ότι ο Τσιρίλο είναι παιχταράς, ας σπεύσωμεν να τον πάρωμεν στον Θρύλο, μην μας προλάβει κανάς άλλος και χάσουμε αυτό το κελεπούρι. Το ίδιο γράφει, αλλά σεμνά (χαμηλά κάτω) και ο "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ". Α, ναι και ο Καμπάνταης είναι παιχταράς. Απορώ: για μένα, αλήθεια, δεν θα γράψει κανένας, τί παιχτούρα είμαι;

Με διπλό κλικ πάνω στην εικόνα μεγεθύνονται τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

26.4.07

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ




Επειδή, εκλεκτοί σύγγαυροι, γιάφοροι γαύροι εξ ημών κινούνται "γαύρω φρονήματι" σας παρουσιάζω δύο ποστάκια της Ευλογημένης / Μπενεντέττας Παβόνε -ένα έγχρωμο και ένα ασπρόμαυρο- σούπερ ιταλικά ως προς τη σύλληψη / concept. Το μπλόγκι το επισκέπτονται και κάτι Βάζελοι, ως γνωστόν. Ας κάνουν κι ελόγου τους λιγάκι "μάτι" - όπως ακριβώς "εποφθαλμιούν" τους τίτλους μας: από μακριά. Για να συνεννοηθούμε, όμως, σημειώνεται εδώ ότι τέτοιες έκτακτες εκδόσεις δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον, ει μη μόνον εντελώς εκτάκτως.

Νά 'χεις τέτοιο σεντερφόρ, να μην αφήσει δίχτυ για δίχτυ ατρούπητο!...

Με διάπυρους γαυρικούς χαιρετισμούς.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΡΟΥΝΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΜΠΕΝΕΝΤΕΤΤΑ




ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ:

Ανακοινώθηκε επισήμως ότι Εκπρόσωπος Τύπου της ΠΑΕ ανέλαβε ο Γιάννης Μώραλης. Επί τέλους, να μια καλή είδηση! Να υπάρχει και η φωνή του Ολυμπιακού στον χώρο των "μεδίων"! Διότι μέχρι τώρα δεν υπήρχε. Ο Γιάννης ξέρει γράμματα καλά - και τα κανονικά και τα του ποδοσφαίρου. Μιλάει "ελληνικά" και δεν μουγκρίζει, και -όπως αποδείχθηκε και πρόσφατα, για όσους δεν τον γνώριζαν- χειρίζεται θέματα "κρίσεων" όχι μόνο με τη δέουσα (για τη φύση των ΜΜΕ) σοβαρότητα, αλλά και με ήθος ατρέπτως ολυμπιακό. Γιατί ο Γιάννης Μώραλης είναι ολυμπιακός (και όχι "ολυμπιακάρας"), και δη ολυμπιακός γαύρος και δοκιμασμένος στα δύσκολα.


ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ:

Δεν ξέρω, σύγγαυροι, ποιούς ποδοσφαιριστές θα πάρουμε στις μεταγραφές. Φοβάμαι, ωστόσο, -και για την ακρίβεια "τρέμω"- ότι θα δούμε τον Μπρούνο Τσιρίλο στα ερυθρόλευκα. Διαβάζω, ως γνωστόν, κάθε μέρα τον φιλολυμπιακό τύπο. Από την ανάγνωση του "ΦΩΤΟΣ" και του "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ" αυτό προκύπτει: ότι ο δον Μπρούνο κατηφορίζει στον Πειραιά. Για να εξηγούμεθα: ο Τσιρίλο, ως ναπολιτάνος, μού είναι άκρως συμπαθής, και τίποτα δεν με εμποδίζει να τον βρω και να τραγουδήσουμε καμμιά καντσονέττα της πατρίδας του, που τόσο πολύ αγαπώ (Michelemma..., 'o marenariello..., Guapparia..., Reginella κ.λπ.). Αλλά ο Τσιρίλο, ως ποδοσφαιριστής, κάνει μέχρι τον Θρασύβουλο Φυλής - ούτε καν για την ΑΕΚ, δηλαδή. Εκτός κι αν θέλουμε στου Ρέντη, αντί για τα γνωστά ξύλινα ανδρείκελα, να χρησιμοποιούμε στην προπόνηση "ζωντανούς" αντιπάλους, για να κάνει ντρίμπλες ο Καστίγιο...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:

Ο φίλος του "Ερυθρόλευκου Μετεριζιού" ΤΟΥΚΙΘΕΜΠΛΟΜ μου ζήτησε να ποστάρω μια ωραία ξανθιά. Αι, ας του κάνω το χατήρι, να χαρούμε μαζί του με γαύρα διάθεση και όλοι εμείς οι άλλοι. Με τη συναίνεσή σας, σύγγαυροι, όμως, εγώ θα (του) ποστάρω μια μελαχρινή. Έχω μάλιστα και το λόγο μου. Στον φιλολυμπιακό τύπο διαβάζω ότι "χτυπάμε" τον Μαριάνο Παβόνε της Εστουδιάντες. Επειδή το πιθανότερο είναι να μη δούμε ποτέ τον παιχταρά αυτόν στο λιμάνι με την ερυθρόλευκη -και μακάρι να αποδειχθώ, όχι μόνο ψεύτης, αλλά ψεύταρος!...-, ας τον δούμε στα ερυθρόλευκα της Εστουδιάντες στη φωτογραφία που ποστάρω πρώτη. Γι' αυτό ακριβώς, όμως, ποστάρω, χάριν του ΤΟΥΚΙΘΕΜΠΛΟΜ, και την κυρία Μπενεντέττα Παβόνε ντυμένη στα ερυθρόλευκα. Αν τη θέλετε και ελαφρώς ή / και κοσμίως γυμνή, απευθυνθείτε, παρακαλώ, στον διαχειριστή του μπλογκίου, κι εκείνος θα δει τι θα κάνει. "Μπενεντέττα" στα ιταλικά θα πει -για όσους δεν το γνωρίζουν- "Ευλογημένη".

23.4.07

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!



Τα συγχαρητήρια στος ποδοσφαιριστές, την τεχνική και τη διοικητική ηγεσία της ομάδας μας για την κατάκτηση τους Πρωταθλήματος είναι ανυπόκριτα. Δέκα τίτλοι πρωταθλητού τα τελευταία ένδεκα χρόνια, και συνολικώς 35 (: όσους έχουν μαζί ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ). Ιδιαίτερα συγχαρητήρια απευθύνουμε στους Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και Γιώργο Ανατολάκη για το ρεκόρ των δέκα κατακτημένων τίτλων πρωταθλητού με την ίδια ομάδα. Να γνωρίζουν, ωστόσο, ότι το ρεκόρ τους ...απειλείται από τον Νέρι Καστίγιο!

Τα προβλήματα του πρωταθλητή είναι πολλά. Οι πάντες τα γνωρίζουν. Κανένα τους δεν είναι άλυτο, κάποια όμως από αυτά είναι δυσεπίλυτα. Κατεπείγει η λύση τους.

Αυτά για σήμερα. Αύριο πάλι εδώ είμαστε.

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

20.4.07

ΔΕΝ ΛΥΓΑΜΕ ΠΟΤΕ



Καλώς εχόντων των πραγμάτων την Κυριακή ο Ολυμπιακός στέφεται πρωταθλητής. Ο τίτλος αυτός έχει την ιδιαίτερη σημασία του, καθώς είναι ο δέκατος στα τελευταία ένδεκα χρόνια. Είναι δε τοις πάσι γνωστός ο λόγος γιατί δεν είναι ο ενδέκατος… - μην ξαναλέμε τα ίδια πράγματα.
Και όμως ο τίτλος αυτός, ο τόσο σημαντικός, φαίνεται σαν να μην έχει τη λάμψη του ιδιαίτερου κατορθώματος. Φρόντισε, βέβαια, γι’ αυτό και ο ίδιος ο Ολυμπιακός, που δεν απέδειξε ούτε μία φορά εφέτος την τεράστια αγωνιστική διαφορά που τον χωρίζει (χρόνια τώρα, μάλιστα) από τους κύριους αντιπάλους του! Επιπλέον ηττήθηκε δύο φορές από τον «αιώνιο αντίπαλο» και αποκλείστηκε όχι μόνο «αδόξως», αλλά κυριολεκτικώς «ηλιθίως» από ομάδα μικρότερης αγωνιστικής κατηγορίας στο Κύπελλο. Περί δε του λεγομένου «ευρωπαϊκού κάτι παραπάνω» ας μη γίνεται καλύτερα λόγος – πιάσαμε πάτο και πιο κάτω δεν πάει.
Και ενώ είναι πασιφανές ότι «σερνόμασταν» μιαν ολόκληρη χρονιά, λυπάμαι που θα το γράψω, σύγγαυροι, αλλά τα αποτελέσματα της «μπαγεβίτσειας αβελτηρίας» και της «ήπιας λαίλαπας Σόλιντ», που βιώσαμε δυόμιση χρόνια, δεν έχουν φανεί ακόμα. Και τί να πρωτομαζέψει τώρα ο Τάκης Λεμονής;! Εύχομαι και ελπίζω να έχουν λάβει σχετικώς τα μηνύματα των καιρών και, προ πάντων, μέτρα τους στην Πλατεία Αλεξάνδρας, για να μη βρεθούν / βρεθούμε προ άκρως δυσαρέστων εκπλήξεων κατά την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Να το πω καθαρότερα: μυρίζει 1988, και δη έντονα...
(Προστέθηκαν πρόσφατα και τα «γεγονότα» της Λεωφόρου Λαυρίου και το γλυκό έδεσε καλά το σιρόπι του… Επ’ αυτού, όμως, σε άλλο ποστάκι – όχι σήμερα.)
Ο λαός του Θρύλου έχει και πικραθεί και πληγωθεί. Το γράφω και το επισημαίνω για όποιον τυχόν δεν το γνωρίζει. Και μάλιστα έχει πικραθεί και πληγωθεί πάρα πολύ. Τη στιγμή αυτή αποζητάει μιαν αφορμή χαράς – της χαράς, που στερήθηκε μιαν ολόκληρη χρονιά. Μην κεραστεί πάλι με κανά υποκατάστατο «νίκης»! Ούτε έχει ανάγκη τίποτα «μεταγραφολογικά ερζάτς»!
Είναι βέβαιο ότι την Κυριακή το Γήπεδο Καραϊσκάκη θα γεμίσει από οπαδούς του Θρύλου που θέλουν έστω και την τελευταία στιγμή της συνολικής παρτίδας να χαρούν αφ' ενός καλή μπάλα, για να ευχαριστηθούν τον 35ο τίτλο πρωταθλητή, και να διαδηλώσουν αφ' ετέρου την ακράδαντη πίστη τους στην ομάδα τους, που βάλλεται και (μονίμως) από έξω και (δυστυχώς) από μέσα.
Ο λαός του Θρύλου, δηλαδή ΕΜΕΙΣ, πρέπει να συμπαρασταθούμε στην ομάδα μας με ήθος γνήσια ολυμπιακό. Με αμείωτο παλμό να διαδηλώσουμε την τελευταία Κυριακή, που παίζουμε για φέτος στο γήπεδό μας, ότι εμπιστευόμαστε τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ και ότι θα είμαστε και του χρόνου εκεί, στις κερκίδες, να τραγουδάμε για τη «μεγάλη μας αγάπη», όχι «σαν χαζοχαρούμενη μάζα» ή «σαν εσμός υβρεολόγων», αλλά σαν γαύροι ολυμπιακοί, πού όντως «δεν λυγάν ποτέ», όχι μόνο στα λόγια και στα τραγούδια, αλλά πάνω απ’ όλα στην πράξη.

16.4.07

ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΣΕΞΙΣΜΟΣ



Αντε μέσα σε όλα να γελάσει λίγο και το πικραμένο χειλάκι μας! Περιβόλι η "Αθλητική Φωνή". Την πείραξε η "σεξιστική" χειρονομία του Μπούσι! Μετά, μάλιστα, από τόσες καλτ ταινίες που "μοιράζει", πώς ν' αντέξει τόση χυδαιότητα εκ μέρους του "Αλβανού"...
Για να απολαύσετε άνετα όλη τη σελίδα της εφημερίδας κάν'τε, παρακαλώ, διπλό αριστερό κλικ επάνω της.
Αλήθεια, τώρα ανακάλυψαν οι φίλοι μας οι Πράσινοι ότι ο Μπριάκος είναι γελοίος; Χρόνια το φωνάζουμε ότι ο άνθρωπος είναι -όπως, άλλωστε, και ο ανεκδιήγητος Βασσάρας- άσχετος με το τόπι. Ζαλίζεται. Λογικό, όμως, είναι να ζαλίζεται, αφού "μπριάκος" θα πει "μεθυσμένος".
Αλήθεια, για κείνο το πέναλτυ πού 'χανε φάει οι Πράσινοι από την Καλαμαριά στον πρώτο γύρο (στο τελευταίο λεπτό για την ακρίβεια) θυμάται κανείς να μας πει τίποτα;

Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε ομάδα.

Μπονζούρ!

ΤΙΠΟΤΑ

Δυστυχώς, σύγγαυροι, τίποτα! Μαύρα χάλια η ομάδα μας... Θα τα πούμε πάλι σε 3-4 μέρες.

11.4.07

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ



Αγαπητοί σύγγαυροι, δεν είναι η πασχαλινή ραστώνη / βαρεμάρα που με έκανε να απουσιάσω τόσον καιρό από το "μετερίζι". Είναι άλλα, και είναι πολλά. Και είναι και λίγο-πολύ γνωστά. Για έ ν α , όμως, θα πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε ανοιχτά και στα ίσα. Όχι εσείς κι εγώ μεταξύ μας, και ατομικά ο καθένας μας, αλλά επισήμως η Διοίκηση. Να λάβει πρώτα θέση η Διοίκηση και ύστερα να συζητήσουμε τη θέση της όλοι εμείς, και δη με ήθος ολυμπιακό πώς επιθυμούμε να είναι ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς. Να λάβει κατόπιν το μήνυμα η Διοίκηση και να προβεί στα αναγκαία. Κανένας ολυμπιακός οπαδός δεν μας περισσεύει για να τον εξοστρακίσουμε από την ολυμπιακή πολιτεία μας, αλλά και κανενός μεμονωμένου ολυμπιακού οπαδού δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε ή να ανεχθούμε τα ιδιαίτερα καπρίτσια. Αυτά για σήμερα. θα επανέλθω λίαν συντόμως.

3.4.07

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΩΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

Οι Θρησκευόμενοι Κόκκινοι Επιστήμονες θεωρούμε υποχρέωσή μας να τοποθετηθούμε απέναντι στα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στις 29 Μαρτίου 2007 και που οδήγησαν στο θάνατο ενός νέου ανθρώπου.

- Εκφράζουμε τη βαθύτατη θλίψη μας για τον πραγματικά άδικο χαμό του νεαρού και τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του.
- Θεωρούμε αυτονόητη την καταδίκη τέτοιων γεγονότων που τείνουν να γίνουν σύνηθες φαινόμενο, αλλά ταυτόχρονα εκτιμούμε ότι η απαίτηση για ένταση των κατασταλτικών αστυνομικών μέτρων αντιμετώπισης τους είναι επικίνδυνη και κάθε άλλο παρά συντελεί στην ουσιαστική επίλυση του προβλήματος.
- Υποστηρίζουμε ότι οι βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες νεαρών οπαδών, που ανήκουν σε αντίπαλες αθλητικές ομάδες, όπως και η μετάθεση των συγκρούσεων αυτών έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, κάτι σύνηθες πια σε άλλες χώρες, αποτελούν κοινωνικό φαινόμενο που υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά όρια της «οπαδικής» αντιπαράθεσης.

Για μας είναι σαφές ότι, όταν σε μια κοινωνία προβάλλεται και καλλιεργείται ως υπέρτατη «αξία» ο άκρατος ανταγωνισμός, η αρχή ότι «ο άνθρωπος είναι λύκος για τον συνάνθρωπό του»,εγκαταλείπεται η νεολαία στην ανασφάλεια, στην ανεργία, στην χωρίς δικαιώματα ένταξη στην παραγωγή, και της στερείται η μόρφωση και ο πολιτισμός μένοντας χωρίς καμιά ηθική αξία,τότε η νεανική ορμή μετατρέπεται στη στρεβλή της εκδοχή, δηλαδή στην τυφλή βία.

Οι νέοι άνθρωποι που θεωρούν την ταύτιση με τις ομάδες τους ως μοναδικά αυθεντική ταύτιση και μέσα από αυτήν νιώθουν γεμάτοι με τόσο κενό που υπάρχει γύρω τους θα πρέπει να καταλάβουν ότι η προωθούμενη από τους κυρίαρχους αναγωγή σε αντιπαράθεση ζωής της σύγκρουσης Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, της μιας γειτονιάς με μια άλλη κ.ο.κ., αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εκτροπής και αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα και μεταφέρεται σε ένα πεδίο ακίνδυνο για τους εμπνευστές της, αλλά πολύ επικίνδυνο για τους νέους.

Γι’ αυτό άλλωστε, ενώ οι «δυνάμεις της τάξης» είναι πάντοτε παρούσες και ιδιαίτερα δραστήριες και επιθετικές, προβαίνοντας μάλιστα σε προληπτικές συλλήψεις, όταν πρόκειται για εκδηλώσεις κοινωνικών ομάδων, που αντιστέκονται ή διεκδικούν τα δικαιώματα τους, είναι απούσες από τέτοιες συγκρούσεις, ή τις «αξιολογούν λαθεμένα».

Ως ομάδα επιστημόνων και καλλιτεχνών, που υποστηρίζουμε αταλάντευτα τον Ολυμπιακό και επιδιώκουμε τη σύνδεσή του με τις λαϊκές του ρίζες και μια ευρύτερη πολιτιστική δραστηριότητα, στην οποία άλλωστε εντάσσεται και ο αθλητισμός, δηλώνουμε ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, έτσι ώστε ο αθλητισμός, και πιο ειδικά το ποδόσφαιρο, να μην χρησιμοποιείται από τον οποιονδήποτε σαν «ναρκωτικό μαζικής υποκατάστασης», ή σαν «χλωροφόρμιο συνειδήσεων», κάτι που οδηγεί σε τραγικά γεγονότα σαν τα προχθεσινά.

Θρησκευόμενοι Κόκκινοι Επιστήμονες.

Αθήνα 31-3-2007

2.4.07

Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ, Ο ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΛΗΣ Ο ΜΗΤΣΟΣ



Ελλείψει αξίας να σχολιασθεί επικαιρότητος "κρεμάω", σύγγαυροι, ένα όχι και τόσο πολύ γνωστό ποίημα του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη, που αναφέρεται στον παλιό Περαία και στη γνήσια μαγκιά του.



ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ


ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ


Κάτω στου Μήτσου τον ντεκέ κάναν οι μπάτσοι μπλόκο
και βρήκαν ντουμανότρυπες κ' ένα γιαπί λουλάδες,
πενηνταδυό διμούτσουνες και δεκαοχτώ μαρκούτσια.

Σουρτά- σουρτά με μπαμπεσιά ζυγώσαν οι ρουφιάνοι,
με ζούλα ήρθαν οι π[ούστηδες] και μας εβάναν μπόστα:
τσιμπήσαν πρώτα τον Μπαλήν, όπου φυλούσε τσίλλιες,
και μπήκαν στο τσαρδάκι μας και μας τα κάναν λίμπα.

Πήραν τις ντουμανότρυπες, πήραν και τους λουλάδες,
πήραν και τις διμούτσουνες, τα δεκαοχτώ μαρκούτσια,
πήραν και τους ντερβίσηδες και στο πλεχτό τους πάνε.

Πήραν τον Μίκα το Ντουρντή, το τζε του Ντελαβέρη,
το Μπάμπουλα, το Μπούμπουλα και το Μπαλή το Μήτσο,
πήρανε και το ντερτιλή το Ντάτα, το θερίο,
πόκανε πέντε στην Παλιά και δώδεκα στ' Ανάπλι,
κι όταν μιλάη τσακίζεται και λέει: Όφ, τ' αδρεφάκι.
Πήραν και το Σκουντή το Λια με τα σμιχτά τα φρύδια,
κι ο Λιάκος βαρυγκόμαγε, κι ο Λιάκος βλαστημούσε.

Λιάκο μ' τ' έχεις και θλίβεσαι, τ' έχεις κι αναστενάζεις;
Δεν κλαίω που με τσιμπήσανε και στο πλεχτό με πάνε,
μον' κλαίω που μου τη σκάσανε κι ακόμα είμαι χαρμάνι...